Wat zijn Organen-op-Chips en wat kun je ermee?
Wetenschappers bouwen voortvarend aan Organen-op-Chips (afgekort OoC), maar wat zijn het eigenlijk en waar worden ze voor gebruikt?
We kennen allemaal de chips in onze computers en telefoons: kleine plaatjes met allerlei verbindingen die zorgen voor transport van elektriciteit en data. Eigenlijk zijn Orgaan-op-Chip modellen daar de biologische variant van. Met cellen en weefsels in plaats van processors, en in plaats van data stroomt er bloed of een andere vloeistof doorheen.
Een Orgaan-op-Chip is vaak niet groter dan een pinpas. De chip bestaat uit een klein stukje biocompatibel materiaal, zoals siliconen, met daarin kleine kanaaltjes. Deze zijn gevuld met (menselijke) cellen die een essentiële functie van het orgaan vervullen op zeer kleine schaal. Denk aan stukjes hartspiercellen die echt kloppen, of longblaasjes die ook echt uitzetten en inkrimpen om de ademhaling te simuleren.
De kanaaltjes met cellen worden met elkaar verbonden door een voortdurende vloeistofstroom. Dit levert de interacties op die organen in het lichaam ook hebben. Daarnaast kan de chip mechanisch of elektronisch gemanipuleerd worden om gezond weefsel en ook ziekteprocessen op orgaan- of weefselniveau na te bootsen. Ook kunnen bijvoorbeeld de temperatuur, vochtigheid en druk in de chip worden aangepast.
Read more here.
